Oneerlijk!

Jullie kennen het gevoel: stressstressstressstress voor toetsen (vooral nu zo in de examenperiode). Dit had ik vandaag. Ik had een Duits spreektoets, maar omdat ik het de afgelopen dagen druk had en ook geen, ik geef het toe, motivatie had om te leren, kwam ik vandaag heel erg in de stress, want ik had het 8e uur de toets, maar ik kende het helemaal niet!
Ik dacht: Het is Duits. Ik kan wel een verhaaltje aan elkaar kletsen, door het Nederlands gewoon te verdraaien. Dat werkt wel (bijna) altijd, als je maar ongeveer weet wat je moet zeggen. Toen ik keek wat voor tekstjes/vragen/discussiedingetjes ik moest leren en ik had het bijna niet meer. Het was zo moeilijk! Sommige Duitse woorden leken voor geen meter op het Nederlands, plus, de meeste zinnen waren bepaalde uitdrukkingen die je precies zo moest zeggen. Hier begon de stress.
Ik heb in de lessen zoveel mogelijk geleerd. Wist ik veel dat er een gedeelte was die nog veel moeilijker was dan wat ik toen aan het leren was. Tijdens Spaans, het laatste uur voor de spreektoets, keek ik nog even naar een tekstje waarbij ik dacht: Oh appeltje-eitje, maar toen ik zag wat ik allemaal moest zeggen, kreeg ik spontaan hoofdpijn van de paniek. Het laatste half uurtje heb ik die-hard zitten leren tot ik het bijna, ongeveer in mijn hoofd had zitten. Het was net genoeg om er zelf ook een verhaal aan te breien, zodat het een beetje van niveau is.
Daar kwam ik dan, bij het helse lokaal. Ik loop naar binnen en ik zie allemaal mensen zitten. Kleine mensen, die door kunnen gaan voor bruggers.'Dit is mijn lokaal, maar wat doen zij hier?' dacht ik en ik ging weer naar de gang. Daar stonden ook mensen die helemaal aan het stressen waren voor deze spreektoets en we wachtten tot ze kwam.
Er was alleen een probleem: ze kwam niet. Na 10 minuten besloten we om eens even te kijken of ze er was. We zijn naar de conciërge geweest, naar de coördinator etc. Nergens was ze te bekennen. We hadden de roostermaker nodig, die ook verdwenen was. Na nog een andere coördinator erbij te hebben gehaald en de hele school af te hebben gezocht hadden we haar gevonden: ze zat thuis, want ze was ziek.
Eigenlijk had ik het al aan zien komen, want gister was ze ook afwezig en dat zou ze morgen ook zijn. Daarom heb ik de hele dag al steeds op het dagrooster lopen kijken, of er stond dat ze vandaag ook afwezig zou zijn, maar nee hoor. Hierdoor heb ik wel 25 minuten, een half schooluur, verspild aan gewoon helemaal niks! En nog erger: de hele dag heb ik lopen stressen en leren tot ik er nog IETS van kon maken.
Soms is school zo oneerlijk..